اثیره

هر كس مرا همانطور كه تصور ميكرد

همان بودم

گاهي شبيه خورشيد گرم و درخشان

گاهي مانتد ماه سرد و دور

گاهي مثل آب زلال و صاف

گاهي شبيه دريا خروشان

گاهي شبيه باد طوفاني

اثیره...

به من گفتی به عکس پروفایلت که نگاه می کنم غمگین می شوم. چهره ات چرا این همه غمگین است چرا لبخند نداری؟می دانی آخر من غمگینم و نمی دانم چه نیروی مرا از این گرداب و این حجم. اندوه می رهاند .آن خنده های بلند و از ته ذل و آن شوخی های مدام ،آن لبخند همیشگی و دیدن فیلم و رفتن به نمایشگاه کتاب یا یورش به نمایشگاه نقاشی شنیدن داستان صوتی یکی پس از دیگری و مهم تر از ننوشتن مدام بگذار به حساب حال و روزگار ویرانم.زندگی چالش. بسیار دارد کسی که روبه روی تو ایستاده از ظرافت زنانه فقط یک نام پر طمطمراق. برایش مانده اثیره...

می توانی بروی بی آنکه به گل های توی حیاط فکر کنی بی آنکه در را محکم پشت سرت ببندی اما محبوبم یک کاسه آب روی خاک جمع می شود اما خیالم نه اثیره...